Παιδιά σε περίπτωση που δεν είδατε το έργο El Greco, τρέεεεεεεεξτε να το δείτε...
Είναι πολύ καλοστημένο, με ωραίες εικόνες και φωτογραφίες. Ωραία σκηνοθεσία με πολύ πετυχημένες λήψεις, (ειδικά εκείνη που ο Δομήνικος είναι στην Κρήτη, πριν φύγει για Βενετία, όπου σέρνει τον χορό.. για όσους το είδαν).
Αυτό που μου άρεσε ήταν ότι ενώ θα μπορούσε, το έργο, να γίνει λιγάκι βαρύ, λόγω των όλων περιστατικών που είχαν συμβεί στην ζωή του El Greco, τελικά πολύ εύστοχα ο σεναριογράφος στάθηκε χωρίς να γίνει κουραστικός, στις πιο σημαντικές στιγμές του καλλιτέχνη, παρουσιάζοντας τα πιο αντιπροσωπευτικά του έργα-σταθμούς.
Θα μπορούσε κάποιος να πει, πως το σενάριο ήταν απλό, καθώς δεν μας πήγαινε, για παράδειγμα, από το παρελθόν στο παρόν για μεγάλη χρονική στιγμή, ή το αντίστροφο, παρά ήταν μια απλή εξιστόρηση γεγονότων.
Προσωπικά, το σενάριο από μόνο του είχε το ενδιαφέρον του και παραγματικά μου άρεσε πολύ που κατάφερε να με κρατήσει με την απλότητα του. Δεν σου στερούσε την πλοκή, με το να προσπαθείς να καταλάβεις που βρίσκομαι τώρα, αν αυτά έγιναν ή γίνονται κλπ, αλλά σου απέδιδε τα γεγονότα, και σου άφηνε όλο το χρόνο για να ρουφήξεις και να αφουγκραστείς τις συνήθειες της εποχής, την θέση της εκκλησίας, τον περιορισμό στην έκφραση και στην δημιουργία.
Μήπως τελικά όταν υπάρχει από μόνο του το πετυχημένο σενάριο, όλες οι υπερβολικές σκηνοθετικές παρεμβάσεις είναι ανώφελες;